پیـــام های آسمــانی
جزء هفدهم
(برگرفته از تفسیر نور)
1. اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فِى غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ
روز حساب مردم نزديك شد و آنان هم چنان به غفلت رويگردانند.
قيامت و زمان حسابرسى را دور نپنداريم.
«اقْتَرَبَ»
( انبیاء، 1)
گفت: پروردگار من از هر سخنى در آسمان و زمين آگاه است و او شنوا و داناست.
هر چند دشمنان، در توطئه، نجوا و مخفى كارى مى كنند
«وَ أَسَرُّوا النَّجْوَى»،
امّا خداوند همه چيز را مى داند و پنهان و آشكار، براى او يكى است.
«يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّماءِ وَ الْأَرْضِ»
(انبیاء، 4)
3 . وَ مَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَ مَا كاَنُواْ خَالِدِين
آنها را كالبدهايى نكرديم كه به طعام نيازمند نباشند و عمر جاويدان هم نداشتند.
مرگ فراگير است، حتّى پيامبران هم ابدى نيستند.
«ما كانُوا خالِدِين»
(انبیاء، 8)